माया गाँस्न आइसकी एउटी मनकी गोरी (२०५४।८।२३ रचिएको गीतिभाव)

न्याउली चरी किन रुन्छेस् नरो कठैबरी
प्रेममय भयो संसार बुझ्दिनस् हँ चरी
अझैसम्म विरहनै सम्झिबस्छे मोरी
माया गाँस्न आइसकी एउटी मनकी गोरी ।

गीत गाउन किन बिसर्िस् कोइली रनबन
यस्तो सुखद् बेला बीच नखुम्च्यान मन
काफल पाक्यो चरी अब काफल पाक्यो भन
हाम्रो मन एउटै भयो दुइटा फगत् तन ।

जुरेली त गुँड भित्र एक्लै किन बस्छेस्
बाहिर वहार नडुलेर किन गुँड पस्छेस्
अरिङ्गाल्नी किन खिल अरुलाई धस्छेस्
इष्र्या गर्दै हाम्रो प्रीत कति दिन बस्छेस् ।

मैना चरी िपंजडामा रुङ्छेस् किन आज
लज्जावती सधैंभन्दा बढि मान्छेस् लाज
शिकार गर्न छाडिदे न निठुरी ए बाज
बरु माया बसा्रइदे नाच् न मिलाई साज ।

पुछिदेऊ साथी संगी नजरका आँसू जित
मलाई माया गर्छिन् उनी होऊ खुशी अित
संसारमा बनोस् सबको माया गर्ने मित
माया प्रेम गर्दै बितोस् जीवन नहोस् खति ॥

(२०५४।८।२३ सोमवार रातको १०ः३० बजे)